ما می بینیم که پیغمبر اسلام در ۲۳ سال رسالتش ،
اسلام و تمام احکام و عقایدش را در همان سال اول مطرح نکرد ؛
به تدریج مطرح کرد : اول مسئله توحید را طرح کرد
و تا ۳ سال هیچ کلمه دیگری بر آن اضافه ننمود :
(( قولوا لا اله الا الله تفلحوا ))
خوب ، نماز چیست ؟ هنوز نمی خوانند !
روزه چیست ؟ هیچ !
حج ؟ اصلا ندارد !
زکات ؟ اصلا !
قید و بندی ، حدودی ، عملی ؟ اصلا
یک چیز فقط فکری است همین است که بتها را
در ذهنشان و اعتقادشان نفی کنیم و به خدا معتقدشان کنیم.
بنابر این کسانی که در ۳ سال اول مسلمان شدند
و به توحید معتقد شدند و مردند ،احتمالا « شرابخوار » بودند ،
« نماز نخوان » ، « روزه نگیر » ، « حج نکن » ، و …. بودند
بعد از اینها در سال هفتم ، هشتم حجاب مطرح می شود ؛
یعنی بعد از هجده ، نوزده ،بیست سال کار روی مردم حجاب را مطرح می کند.
همچنین مسأله شراب مطرح می شود. شراب را چگونه طرح می کند ؟
از همان مکه نمی گوید که
« آهای مردم ، آهای ملت ، آهای عرب ها ،
تا به توحید معتقد می شوید ، باید دیگر تمام کارهایتان راست و ریست باشد »
! نه ! کی ؟ در سال های آخر بعثتش مسأله شراب را مطرح می کند .
محمد (ص) گفت :
((فیهما اثم کبیر و منافع للناس و اثمهما اکبر من نفعهما))
یعنی گناه دارد و نیز برایتان منفعتی دارد ؛
اینطور نیست که من آدم متعصبی باشم ،
ارزشش را ندانم و نفهمم ؛ نخیر ، قبول هم دارم ، درست ! اما زیانش بیشتر است .
شنونده در برابر چه کسی قرار می گیرد ؟ یک آدم روشنفکر که شعور دارد ،
تعصب ندارد و شراب را ، به صورت تابویی ،جنی ،
غولی نجس ، و متا فیزیکی و غیبی تلقی نمی کند ؛
اما به خاطر اینکه زیان های اجتماعی و انسانی زیاد دارد ،
در عین حال که منافعش را هم قبول دارد و می شناسد ، نفی اش می کند .
آدم حرف او را گوش می دهد ؛
اما هیچکس حرف آن ملایی را که می گوید ، « موسیقی حرام است » ،
ولی اصلا نه در عمرش موسیقی شنیده
و نه اگر بشنود می فهمد ، گوش نمی دهد !
ای کسی که می گویی « غنا» حرام است ،
اصلا تو می فهمی « غنا » چیست ؟
اصلا تو این را که این موزیک حماسی است
یا ملی است یا علمی است ، تشخیص می دهی ؟!
موسیقی هزار شعبه دارد ، تاریخ دارد ، نقش های گوناگون دارد ،
بنابراین وقتی که تو فتوا می دهی « حرام است » ، هیچکس گوش نمی کند ؛
برای اینکه تو نمی فهمی که چیست !
8 دیدگاه دربارهٔ «شریعتی ۳»
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.
قشنگ بود 🙂
حتما که لازم نیست یه چیزرو امتحان کرد تا فهمید خوبه یا بد همه میدونن اگه از بالای برج ایفل بیفتن دیگه زنده نمیمونن ولی حالا شما بیا بگو نه مگه اینا خودشون امتحان کردن یا اصلا مگه پیغمبر خودش امتحان کرده بود
ثانیا اون موقع که پیغمبر که تدریجی کار میکرد به خاطر این بود که باهاش مخالفت نشه الان هم درسته اگه سروکارمون با کسی که توحیدش کامل نشده و پشتکار نداره و احتمال داره با یکم سختی جابزنه باشه درسته باید با سرعت خیلی کم کار کنیم ولی اگه با همچین شخصی سروکارمون نباشه میشه سرعتو افزایش داد
کار کردن با مردمی که شرک، شراب و…. در جانشان ریشه دوانیده و جداشدن از آن به معنی جداشدن از زندگی است خیلی فرق دارد با ماها که توحید در جانمان ریشه دارد اما گاه مرتکب اشتباه می شویم عزیزم. ما مسلمانیم و آنها مشرک بودند.
وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ أُولَٰئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿الحجرات: ٧﴾
البته خیلی از کارها با زور و فشار نتیجه خوب نمی‌دهد.
من تا الان فکر می‌کردم نماز از ابتدا بوده آخه میگن از هون اول پیامبر جلو می‌ایستاده و حضرت خدیجه و حضرت علی (ع) هم پشت سر آن حضرت به ایشان اقتدا می‌کردند. ممممم
بعدشم اینکه هروقت آدمی بخواد پیشرفت کنه باید هدفش رو انتخاب کنه. وسایل و نیازهاش رو بشناسه و به یه سری ضوابط در مسیرش پایبند باشه. حالا می‌خواد هدفش هرچی باشه. خوب من فکر می‌کنم خداوند یه نقطه ای را برای کمال بنده هاش در نظر گرفته که در صورتی که بنده هاش بخوان به اون برسن باید از ضوابطی که تعیین کرده پیروی کنند و در راهی که اون نشون داده گام بردارن. به همین دلیل اگه ما قبول کنیم که اسلام بهترین راه را برای رسیدن آدمی به کمالش به او نشون میده باید تمام و کمال به دستوراتش عمل کنیم تا اون نتیجه رو ازش بگیریم. اما اگه از یه قسمت از اون چشم پوشی کنیم به اونجایی که باید نمی رسیم. اثری که غنا بر روی ادم میذاره ( در حد فهم و تجربیات من) اینه که آدم رو از اون مسیر دور میکنه. یه چیزی تو درون آدم میشکنه و دیگه به جای اولش بر نمی‌گرده. غنا آدم رو به دنیا نزدیک میکنه حتی اگه دنیاش واقعی نباشه. غنا اون روح ملکوتی ادم رو ازش دور میکنه.
و در آخر اینکه پیامبر هم شراب را نخورده بود! پس باید بگیم چطور او که خبرنداشت! و یا حتی خیلی ها هم هستند که به حرف همین پیغمبر هم گوش نمی دهند و شراب می خورند…
خلاصه هرچیز که تو را از یاد خدا دور کند چه شراب باشد چه غنا باشد و چه هرچیز دیگری که مشاعرت را از کار بیاندازد حرام است چون برای تو ضرر دارد . چون تو را از راهی که در آن قرار داری منحرف می‌کند تو را کند می‌کند در رسیدن به هدف.
حرف درست همینه
شراب بياورمان تا که وضو سازيم و بايستيم به نماز… از آن نمازها که مست ِ مست مي‌خوانند و عريان… كه قبله‌اش همه‌جا هست و سجودش، ساييدن مهرِ خواستن ماست بر آنچه پيشاني نوشت مي‌خوانندش…
اسلام یک کتاب یا مجموعه‌ای از اقوال نیست، بلکه یک حرکت تاریخی و تاریخ مجسم یک مأموریت است. بسط تاریخی یک تجربه تدریجی‌الحصول پیامبرانه است
…..
1-امبر اسلام (ص) در دو سطح “تجربه” داشت و اسلام محصول این دو گونه تجربه است: تجربه بیرونی و تجربه درونی، و به مرور زمان پیامبر در هر دو تجربه مجرب‌تر و لذا دینش فربه‌تر و کامل‌تر شد. در تجربه بیرونی مدینه ساختٰ مدیریت کرد، به جنگ رفت، با دشمنان در افتاد، دوستان را پروراند و… در تجربه درونی هم وحی و رویا و الهام و معراج و مراقبه و تفکر داشت و اینجا هم پخته‌تر و پر دستاوردتر شد. و این دین با چنین سیرت و هویتی تا هنگام رحلت پیامبر اسلام (ص)، هم‌چنان در حال ساخته‌شدن و کامل‌تر شدن بود. و آن آیه کریمه می فرماید: الیوم اکملت لکم دینکم . (سوره مائده؛ آیه 3) (
2-
کامل‌تر شدن دین، لازمه‌اش کامل‌تر شدن شخص پیامبر است (ص) که دین خلاصه و عصاره تجربه‌های فردی و جمعی اوست. اینک در غیبت پیامبر (ص) هم باید تجربه‌های درونی و برونی پیامبرانه بسط یابد و بر غنا و فربهی دین بیافزاید.
3-
ما با داشتن اذواق و تجربه‌های پیامبرانه یا تمییز اندیشه‌های فوق عقلی می‌توانیم تشخیص دهیم چه کسی پیامبر است… پایین‌ترین مراتب تجربه‌های دینی “رویاهای صالح” است و مراتب بالاتر اذواق و مواجید و مکاشفات عارفانه. از این طریق یقیین به نبوت را طلب کن، نه از اژدها کردن عصا و شکافتن ماه… برای احراز نبوت نبی فقط به معجزه یا شواهد و اسناد تاریخی و اخبار متواتر، اتکا نمی‌توان کرد. باید ابتدا حقیقت نبوت را شناخت و سپس مصداق آن را جست و جو کرد.
4-
با نوشته هاي پاياني سلاله كاملا موافقم و اينكه “مولانا”را مي ستايم با اين فصل الخطاب
لولان همه رفتند و در خانه ببندید
بر آن قوم ملولانه همه جمع بخندید
به معـراج بر آیید چو از آل رسولیـد
رخ ماه ببوسید چو بر بام بلنـدید**