زیاد اینطرف و اونطرف می‌بینیم که فلان کاندید انتخابات اعلام می‌کنه من مستقل به صحنه آمده‌ام و به هیچ کس و هیچ‌جا وابستگی ندارم.
فلان سایت اعلام می‌کنه به هیچ جا وابسته نیست و به همین دلیل خیلی بی‌طرف است.
و قس علی هذا!
انگار که بی‌طرف بودن هنر است. انگار که کلوخ بودن هنر است. انگار که اینقدر بی‌ثبات باشی که کسی تو را در دسته و گروهش قبول نکند خوب است.
به باور من که اینگونه نیست. آدمی اگر مرام نداشته باشد، اگر در زندگی جهت نداشته باشه، اگر جاذبه و دافعه نداشته باشه که چه تفاوتی با سیب‌زمینی می‌کنه؟ حتی سیب‌زمینی هم جاذبه داره وگرنه برای چی باید مفتی پخش بشه؟ حتی سیب‌زمینی هم دافعه داره وگرنه چرا عده‌ای باید پخش مجانی سیب‌زمینی را انکار کنند؟
من به خیلی چیزها وابسته‌ام.
من به زندگی خصوصیم بخصوص همسرم، به عقایدم به خصوص آزادی فکری و احترام به تفاوت، به شغلم و گروه دوستانم وابسته‌ام و دلبسته.
من از دموکراسی خوشم میاد و از دیکتاتوری و خفقان بیزارم بخصوص در مورد کشور خودم.
من از آدمیت و انسانیت آدم‌ها لذت می‌برم و کوته‌فکری و حماقت گریزانم.
من از گنو لینوکس و فلسفه پشتش خوشم میاد.
من آدمم.
آی آدم‌ها! من آدمم.