دیگه از میدون انقلاب که رد میشم حس قدیمها برام زنده نمیشه. اصلا نمیفهمم چرا باید همچین چیز بیربطی رو به جای مجسمه قبلی درست کنن. البته راستشو بخواین تا وقتی که میخواستم این مطلبو بنویسم نمیدونستم طرحی که روی شکل حلزونی سبز رنگ وسط میدون بود، صحنههایی از جنگ رو نشون میداده، ولی با این حال به نظرم بعضی چیزا (اگر بخوام واژهای فارسی رو به نوستالژیک به کار ببرم) خاطره برانگیزاند. البته این شاید مربوط به ماهایی بشه که گذشتهمون با طرح قبلی سپری شده. اونایی که تازه الان اومدن تهران یا بچههایی که هنوز خاطرهای از این میدون ثبت نکردن شاید به این طرح مثل ما به چشم غریبگی نگاه نکنن. ای کاش… چی بگم. فقط امیدوارم این تغییر فقط و فقط در راستای نوسازی شهر و گسترش مترو باشه. راستشو بخواین هر بار که از اونجا رد میشم شروع میکنم به پیدا کردن مثلثهایی که با روی هم افتادن یه ستارهی ششپر رو درست میکنن. همیشه از خودم میپرسم چرا از ستارههای هشتپر که نماد طرحهای اسلامی هم هست استفاده نشده. شاید عدهای بگن مهم نیست. ولی من میترسم. از اینکه یک تفکر رادیکالی بیاد و کشور رو در راستای منافع خودش به فنا ببره. از نشت صهیونیسم میترسم. باز هم شاید عدهای برچسب داییجانناپلئونی بهم بزنن. ولی من از این که احمدینژاد در صحبتهاش اشاره میکنه ما اونجا ۱۳ بار مصاحبه کردیم، من ۱۳ بار گفتم … و از این دست نشانهها میترسم. نه از ۱۳ بلکه از اشارهی او و انتخاب این عدد. چرا این عدد نبایستی ۱۴ میبود. از این دست خیلی چیزهای دیگه هم هست که منو میترسونه. بگذریم…
امیدوارم گنبد گل و بلبل میدون انقلاب مفهوم صاف و صوف شدن انقلاب و آرمانهاش و ورم کردن زخمهای جنگ رو نداشته باشه. راستی کسی میدونه ماجرای مجسمههایی که دزدیده شدن، چی شد؟
بعد از مدتها میام وبلاگتون!قالب نو مبارک
یه جا خوندم نرده های خطوط BRT به شکل چشم شیطانه،چندتا عکسم گذاشته بود،شما که اونجایید و به این مسائل دقت کنید، میتونید اینم را مد نظر بگیرید و شکتون را بیشتر کنید 😉