یک افسانه است که خیلیها به آن اعتقاد داریم. هر کار بدی را که دیگران در حق ما انجام دهند خود را محق میدانیم که همان بلا را سر آن دیگری بیاوریم تنها به این دلیل که او هم اینکار را میکند.
و از آن بدتر به خود حق میدهیم بد باشیم …
باید تمرین کنم دنیا و دیگران را فقط از دریچه و منظر خودم نبینم. آدمها هر کدام دنیایی هستند، دنیایی …
الان مخاطبت خودت هم بودی نه؟!
چرا که نه؟ اولین و مستقیمترین مخاطب خودم هستم. نوشتم که یادم نره. نوشتم که ببینم و یادم بیاد وقتی یادم رفت.
زمون انتخابات که بود یکی میگفت همه ما یه احمدینژاد کوچولو توی خودمون داریم (تو مایههای کودک درون و اینا)
این مطلب را هم شما در اون راستا بخونید!
خب خوبه و جای امیدواری داره
و این انسانیت است که مشترک بین همه انسانهاست و پاسداشتش چه سخت! و آنها که پاسداشتند انسانیت را و بهای سنگین آن را هم پرداختند چاودانه شدند.