دارم برای اولین بار توی وبلاگ”مون” می نویسم. این یعنی داره کم کم باورم می شه قلبا و عمیقا که ما هستیم. می دانستم که ما شده ایم. اما “هست” با آنچه “شده” فرق می کنه. باور نمی کنید امتحان کنید. هنوز گاهی صادق را که نگاه می کنم گویی به آقای نقاش زاده می نگرم و در او می جویم عجایب و غرایبی که قبلا می دیدم. نمی دانم این نگاه غریب در من است یا نظرگاه. حتی گاهی به خودم می نگرم (راستی که بود که می گفت هیچ کس نمی تواند راه رفتن خود را در پیاده رو از پنجره خانه اش تماشا کند که من اغلب لب پنجره به تماشا نشسته ام) و آنچه اکنون در من است را در مریم سه ماه یا چهار ماه یا یک سال یا … پیش می جویم. غریبی می کنم با خودم. حال مریم پیشین است که با اکنون اش غریب است یا اکنون مریمی “هست” که با خودش غریب است یا حالی است که از گذشته اش دور است…. نمی دانم. هر چه هست برایم مهم این است که آنچه هست بسیار دور است از هیولایی که زمانی مرا با پای خودم به کام خویش می خواند. هیولا در من خفته است. در کنار صادق گویی مریمی نبوده است که درونش هیولایی او را می ترسانده. و این که هست نمی دانم که اشک است یا بغض است یا ترس است یا عشق!
16 دیدگاه دربارهٔ «زندگی مشترک»
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.
هر چی هست مهم اینه که با هم خوش باشین 🙂
و تبریک از بابت پست اول، ما منتظر دومیش هستیم.
به دلایل امنیتی بعد از ساعت اداری کامنت میزارم :دی
صادق و مریم عزیز، امیدوارم همیشه با هم خوش و خرم باشید و موفق. 🙂
ممنون آقا. برای شما هم روزهای بهتر از روز قبلش آرزومندم.
امیدوارم همیشه زندگیتون سرشار از شور و عشق باشه… (پُری شور نشه یهو!!!)
آشپز که دوتا هه. انشالله هماهنگ هستم که شور نشه 😉
و اینگونه ما مامان دار شدیم :دی
بالاخره انتظار ما هم به سررسید و شما هم نوشتید اینجا:)
🙂
و اینگونه خداوند ما را به آرامش می رساند.از صمیم قلت برای فرزندان عزیزم آرزوی شادیها و شادکامیهای جاودان دارم.
ممنون مادر جان عزیزم. دوستتون دارم.
آهان،
اینم بعد از ساعت اداری شرکت :دی
با تبریکات ویژه و فراوان و…
راستی بیشتر بیاین شرکت :دی پفک ها خش بود :پی (رونوشت به مطی(
ای شکمو! فقط به خاطر پفک ها!!!!!
اولش اشک و بغض و ترسه بعدش میشه عشق!
تبریک میگم ایشالا خوشبخت بشید.
اگه تونستید بدون تقلب حدس بزنید من کی هستم به صادق میگم براتون جایزه بخره 😉
وعده شنبه که شب شد، تاک! مهمون دهاتی 🙂
ما با بچه‌هامون میایم.
مریم جان خوشحالم که تو هم اینجایی.
یه نفر میگفت «فکر نکنید وقتی ازدواج کردید وارد بهشت میشید و هیچ مشکل و سختی‌ای وجود نداره»
شایدم مشکلات جدیدی شروع بشن اما اون موقع یه چیزی وجود داره که قبلا نبود. یه چیزی که آدم نمیدونه چیه و ولی میدونه که هست و اون باعث میشه که آدم به اون سختی‌ها و مشکلات یه جور دیگه نگاه کنه یه چیزی که باعث میشه حتی گاهی سختی‌هاش رو هم دوست داشته باشه.
اوه… بالاخره مریم جونم اینجا نوشت. مریم جون بعضی از این حسها همیشه با هم هست، حسهای خوبیه، دعا کنیم یادمون نره عشق پاکمون در اولین روزهای زندگی…